21 நகரங்கள் நிலத்தடி நீர் இல்லாமல் 10 கோடி மக்கள்
Hai this my official website https://todaynewsbin.blogspot.com/. In this website Tamil News, Medical Tips, Cinema News and Health Tips are publish for you. Use that Properly and forward your friends, Best Wishes For Your Bright Futures.
நிதி ஆயோக் நடத்திய ஆய்வின்படி, தலைநகர் புதுடெல்லி மற்றும் பெங்களூரின் தகவல் தொழில்நுட்ப மையம் உட்பட 21 இந்திய நகரங்கள் அடுத்த ஆண்டுக்குள் நிலத்தடி நீர் இல்லாமல் கடுமையாக பாதிக்கப்படும் என கூறி உள்ளது .
மத்திய நீர் வளத்துக்கான நிலைக்குழுவின் 23-வது (2017-18) அறிக்கை, 2020-ல் டெல்லி, பெங்களூரு, ஹைதராபாத், சென்னை போன்ற 21 நகரங்களில் நிலத்தடி நீர் முற்றிலும் இல்லாமல் போய்விடும் என்றும், இதனால் 10 கோடி மக்கள் கடுமையாகப் பாதிக்கப்படலாம் என்றும் எச்சரித்துள்ளது.
இந்தியாவின் மிகப்பெரிய நகரங்களில் ஒன்றான சென்னை ஒரு மோசமான நெருக்கடியை சந்தித்து வருகிறது.
உலகிலுள்ள நாடுகளில் அதிகமாக நிலத்தடி நீரை இன்று உறிஞ்சும் நாடாக மாறியிருக்கிறது இந்தியா. தற்போது 2.1 கோடி கிணறுகள் மூலமாக ஓர் ஆண்டில் ஏறக்குறைய 253 கன கிலோ மீட்டர் (பிசிஎம்) நிலத்தடி நீர் உறிஞ்சப்படுகிறது. அதாவது, ஓர் ஆண்டில் பயன்படுத்தக்கூடியதாக மதிப்பிட்டுள்ள மொத்த நிலத்தடி நீர் 411 பிசிஎம், இதில் 62%-த்துக்கும் மேலாகத் தற்போது உறிஞ்சப்படுகிறது.
தமிழகத்தில், ஓர் ஆண்டில் பயன்படுத்தக்கூடிய நிலத்தடி நீரின் அளவு 18.59 பிசிஎம், இவற்றில் 77%-த்துக்கும் மேலாகத் தற்போது பயன்படுத்தப்பட்டுவிட்டது. அதிகரிக்கும் நீர்த் தேவை நிலத்தடி நீரை அதிகமாகச் சுரண்டும் பெரிய மாநிலங்களில் ஒன்றாக தமிழகம் திகழ்கிறது. கணக்கிடப்பட்டுள்ள 32 தமிழக மாவட்டங்களில், 17 மாவட்டங்களில் நிலத்தடி நீர் 80%-த்துக்கும் மேலாகச் சுரண்டப்பட்டுவிட்டதாகப் புள்ளிவிவரம் கூறுகிறது. இதற்கு மேல், இம்மாவட்டங்களில் நிலத்தடி நீரை உறிஞ்சுவது பெரிய பாதக விளைவுகளை ஏற்படுத்தும்.
இந்தியா ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஒரு பில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்களின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய போதுமான மழையைப் பெறுகிறது. நாட்டின் மத்திய நீர் ஆணையத்தின் கூற்றுப்படி, ஆண்டுக்கு 3,000 பில்லியன் கன மீட்டர் தண்ணீர் தேவைப்படுகிறது மற்றும் 4,000 பில்லியன் கன மீட்டர் மழையைப் பெறுகிறது.ஆனால் திறமையின்மை மற்றும் தவறான பயன்பாட்டால் அதிகப்படியான நீர் வீணடிக்கப்படுகிறது.
இந்தியாவின் வடமேற்கில் நிலைமை குறிப்பாக மோசமானது, இமயமலையில் எழும் பெரிய ஆறுகளால் பாசனம் செய்யப்படுகிறது.
1970 ஆம் ஆண்டு பசுமைப் புரட்சி தொடங்கிய பிறகு, வீரிய ரக விதைகள், ரசாயன உரங்களோடு நிலையான நீர்ப்பாசனமும் தேவைப்பட்டது. ஆழ்குழாய்க் கிணறு தொழில்நுட்பத்தில் ஏற்பட்ட அபரிமித வளர்ச்சியால், 1990-க்குப் பிறகு நிலத்தடி நீரின் உபயோகம் பன்மடங்காக அதிகரித்தது.
2000-01க்குப் பிறகு நிலத்தடி நீர்த் தேவை மேலும் அதிகரித்தது. இந்தக் காரணங்களால், 1960-61ல் 7.30 மில்லியன் ஹெக்டேர்களாக இருந்த நிலத்தடி நீர்ப்பாசனப் பரப்பளவு, 2016-17ல் 71 மில்லியன் ஹெக்டேர்களாக அதிகரித்துவிட்டது. அதாவது, மொத்த நீர்ப்பாசனப் பரப்பளவில் நிலத்தடி நீரின் பங்கு 29%-லிருந்து 68%-ஆக அதிகரித்துள்ளது.
தமிழக அரசால் வெளியிடப்பட்டுள்ள புள்ளிவிவரப்படி, 2000-01ல் மொத்தமாக 18.33 லட்சம் கிணறுகள் விவசாயத்துக்குப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன, அவற்றில் 1.59 லட்சம் கிணறுகள் உபயோகத்துக்குப் பயன்படாமல் போய்விட்டன. அதிக அளவு நிலத்தடி நீரை இவை உறிஞ்சுவதால், குறைந்த ஆழமுடைய கிணறுகளில் நீர் வற்றி அவை பயனற்றுப் போய்விட்டன.
நிலத்தடி நீர் வாரியத்தின் புள்ளிவிவரப்படி, தமிழகத்தில் மொத்தமுள்ள 1,139 வட்டங்களில், 96 வட்டங்களில், நிலத்தடி நீர் உப்பு நீராக மாறிவிட்டது.
இந்தியாவில் மொத்தமாகவுள்ள 6,584 வட்டங்களில், 32% வட்டங்களில் நிலத்தடி நீர்ச் சுரண்டல் அளவுக்கு அதிகமாக உள்ளதாகக் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. இது போன்ற பகுதிகளில் சொட்டு நீர்ப்பாசனம் மூலமாகப் பயிர் சாகுபடியை ஊக்குவிப்பதன் மூலம் நிலத்தடி நீர்த் தேவையைக் குறைக்க முடியும். விவசாயத்தில் மட்டுமல்லாமல், அனைத்துத் துறைகளிலும் நீர்த் தேவையைக் குறைக்கும் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்த வேண்டும்.
